Mięta pieprzowa to roślina powszechnie znana i stosowana od wieków do leczenia niestrawności, a jej charakterystyczny zapach zawdzięczamy obecności olejków eterycznych głównie mentolu. Ten cenny olejek sprawia, że do dziś zioło to jest stosowane jako środek łagodzący objawy zaburzeń trawiennych.
Mięta liczy około 25 gatunków oraz liczne odmiany, które nieznacznie różnią się od siebie swoim składem oraz właściwościami. Przyjmuje się jednak, że mięta bardzo skutecznie działa na zaburzenia pokarmowe, działa rozluźniająco na mięśniówkę jelit, a przez to wpływa na łagodzenie skurczy oraz przeciwdziała wzdęciom. Te właściwości przeciwskurczowe wykorzystywane są do uśmierzania nieprzyjemnych objawów zespołu jelita nadwrażliwego takich jak ból brzucha, biegunka, nudności czy niestrawność. Olejek miętowy wspomaga trawienie, jednocześnie pobudza wydzielanie soków trawiennych oraz żółci.
Warto również wspomnieć o antyseptycznych, przeciwbakteryjnych oraz przeciwbólowych właściwościach tej rośliny. Badania wykazują, że połączenie olejku miętowego z eukaliptusowym może łagodzić migrenę i bóle głowy. Wtarty w skórę olejek miętowy uśmierza ból poprzez pobudzenie nerwów czuciowych reagujących na zimno przy jednoczesnym tłumieniu reakcji nerwów reagujących na ból.
Ponadto olejek miętowy wspomaga drożność górnych dróg oddechowych, a jego inhalacja może wpłynąć na rozluźnienie oskrzeli podczas napadu astmy i wpłynąć na ułatwienie oddychania. Mięta powszechnie jest stosowana ze względu na przyjemny zapach i odświeżające oddech właściwości.
Nazwa łacińska Menta piperita L
Surowiec roślinny– ziele, liść
Substancje czynne występujące w mięcie pieprzowej:
- olejeki eteryczne – mentol (typ: monoterpen), mentofuran, menton, octan mentolu, walerianian mentolu, felandren, pinen, cyneol, piperyton
- garbniki
- goryczki
- fenolokwasy
- flawonoidy (apigenina, i luteolina, diosmetyna)
- ramnoza
- sole mineralne (bor, miedź, sód, żelazo, cynk, mangan, glin, molibden i magnez).
Miętę możemy przyjmować na wiele sposobów. Świeże ziele znajduje szerokie zastosowanie w kuchni, możemy robić napary, dodawać do orzeźwiających lemoniad, do nabiału, do sałatek. Dostępna jest także w postaci suszonej, w postaci kapsułek, kremów czy maści, a nawet nalewek. Szerokie zastosowanie znajduje jako olejek miętowy do zwalczania dolegliwości trawiennych.
Mięta pieprzowa, którą mam w ogrodzie pięknie obrodziła w tym roku, więc często ją stosuję. Postanowiłam również zainspirowana przypadkową rozmową w pociągu wypróbować nowy przepis na miętową nalewkę.
NALEWKA MIĘTOWA
Nalewka z mięty jest ceniona przede wszystkim za smak i aromat. Jest bardzo wyrazista,charakterystyczna i orzeźwiająca. Można ją zrobić na kilka sposobów, używając zarówno suszonych, jak i świeżych liści i za każdym razem ma nieco inny charakter i kolor. Używając świeżej mięty uzyskamy ładny zielony kolor. W zależności od tego jaki alkohol zostanie użyty, można regulować jej moc, a także słodycz dodając do całości mniej lub więcej cukru lub miodu.
Taka nalewka wspaniale działa na układ trawienny, likwiduje niestrawność. Działa przy okazji rozkurczowo i likwiduje wzdęcia. Idealnie sprawdzi się po obiedzie lub jako dodatek do ciast, deserów czy kremów.
POTRZEBUJEMY:
- 4 pęczki liści mięty pieprzowej
- 0,4l wódki
- 0,3l spirytusu
- 100g cukru
- 300ml wody
Przygotowanie tej nalewki jest bardzo proste. Wystarczy przełożyć umyte wcześniej i wysuszone liście mięty do szklanego pojemnika, zalać mieszanką wódki i spirytusu. Następnie odstawiamy pojemnik w ciemne miejsce na ok 7/8 dni od czasu do czasu mieszając. Po tym czasie zlewamy alkohol i filtrujemy nalewką przy użyciu filtra do kawy, gęstego sitka lub gazy.
W zależności od tego, jak bardzo słodka ma być nalewka przygotowujemy odpowiedni syrop cukrowy. W tym celu gotujemy cukier z wodą, czekamy aż się rozpuści i ostygnie, aby potem połączyć go z alkoholem.
Miętówka może być dość długo przechowywana nie wymaga długiego leżakowania.
W razie problemów z trawieniem można stosować ją i popijać po łyżeczce.
Źródło:
1. Kędzia A., Działanie olejku z mięty pieprzowej ( Oleum menthae piperitae) na bakterie beztlenowe, „Postępy Fitoterapii” 2007, nr 4
2. Ożarowski A., Jaroniewski W., Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1987
UWAGA:
Podane informacje mają charakter tylko i wyłącznie edukacyjny oraz nie stanowią porady medycznej czy diagnozy. Nie mają również związku z leczeniem jakiejkolwiek choroby czy problemów zdrowotnych. Zawsze należy zasięgnąć porady lekarza lub farmaceuty lub specjalisty zajmującego się fitoterapią i ziołolecznictwem w przypadku jakichkolwiek pytań lub wątpliwości dotyczących zdrowia lub zastosowania ziół czy składników roślinnych. Pamiętaj, że powyższe informacje nie zastępują wizyty lekarskiej.
